Psycholog dziecięcy, psychoterapeuta dzieci i młodzieży do 16 r.ż.
Absolwentka Psychologii na Uniwersytecie SWPS Humanistycznospołecznym w Warszawie. Obecnie w trakcie całościowego 4 letniego szkolenia psychoterapeutycznego w Szkole Psychoterapii Dzieci i Młodzieży stworzonego przez Ośrodek Regeneracja oraz Laboratorium Psychoedukacji. Jest certyfikowanym trenerem TUS. Ukończyła również wiele szkoleń, wśród nich “Zachowania agresywne u dzieci – praca z trudnym uczniem” oraz “Koncentracja uwagi i uważności dziecka z elementami jogi dla dzieci”.
Swoje doświadczenie w pracy z dziećmi zdobywała podczas pracy wolontarystycznej w Centrum Zdrowia Dziecka na oddziale onkologii dziecięcej oraz w Fundacji “Przyjaciółka”, gdzie wspierała rozwój, samopoczucie dzieci przebywających w rodzinach zastępczych, udzielała wtedy również pomocy opiekunom sprawującymi nad nimi pieczę. Wiele lat jeździła na obozy psychologiczne oraz terapeutyczne jako wychowawca, a także kierownik. Twórczyni autorskich zajęć “Teatr emocji” stworzonego z myślą o dzieciach nieśmiałych lub nieufnych, gdzie za pomocą technik psychodramy dzieci mogą wyrazić siebie oraz swoje emocje. Pracowała również w przedszkolach prywatnych, powszechnych, a także integracyjnych. Wielokrotnie również współpracowała podczas badań naukowych, m.in. była asystentką przy badaniu finansowanym przez NCN “Długoterminowy trening muzyczny a umiejętność czytania u dzieci w wieku wczesnoszkolnym”. Prowadziła cykliczne warsztaty psychoedukacyjne z zakresu regulacji emocji dla dzieci, a także dorosłych, psychologiczne wieczory filmowe, a także szkolenia dla kadry pedagogicznej z zakresu wspierania i rozumienia dzieci i młodzieży.
Pracuje z dziećmi od 4.r.ż, młodzieżą, a także z rodzicami w zakresie konsultacji rodzicielskich.
Trudności, jakimi zajmuje się w pracy z dzieckiem, nastolatkiem i/lub rodzicami:
– obniżone poczucie własnej wartości oraz sprawczości;
– trudności w zakresie regulacji emocji, w tym atakami złości i agresją;
– uzależnienia behawioralne, np. nadużywanie elektroniki;
– trudności rówieśnicze, np. kłopoty z nawiązywaniem lub utrzymywaniem relacji,
– przemoc i bullying, z osobami stosującymi lub będące ofiarami stosowania;
– zazdrość o rodzeństwo, poczucie “bycia niekochanym” lub “mniej kochanym”;
– ADHD i spektrum autyzmu, w tym tzw, ZA;
– autoagresja;
– poczucie, że dziecko/nastolatek “nie słucha” lub “robi na złość”;
W swojej pracy kieruje się przede wszystkim indywidualnym podejściem. Stara się przełożyć psychologiczne treści na praktyczne wskazówki, które tak “po ludzku” da się zastosować.
