Psychotraumatologia to dziedzina psychologii, która koncentruje się na badaniu, diagnozie i leczeniu skutków traumy psychicznej. Trauma może wynikać z różnorodnych doświadczeń, takich jak wypadki, klęski żywiołowe, przemoc, a także inne zdarzenia, które wywierają głęboki wpływ na psychikę jednostki. (więcej…)
Żałoba rodziców po stracie dziecka jest bardzo zróżnicowana. Może trwać rok lub dłużej, nawet do końca ich życia. Wszystko zależy od tego, w jaki sposób radzimy sobie z tęsknotą. (więcej…)
W życiu niejednokrotnie przychodzi nam zmierzyć się ze śmiercią kogoś bliskiego, z kim byliśmy emocjonalnie związani. Przeżywamy wówczas okres żałoby. Doznawać jej mogą również dzieci. Zdarza się jednak, że w tym trudnym okresie czują się ignorowane. Jak zapobiec takim sytuacjom? Jak pomóc dziecku w żałobie? (więcej…)
Odejście bliskiej osoby bardzo mocno oddziałuje na człowieka, niezależnie od jego wieku. Śmierć oczami młodzieży również wiąże się z silnymi emocjami, poczuciem żalu, gniewu czy niesprawiedliwości. Przeżywanie żałoby jest bardzo indywidualną sprawą. Tak jak w przypadku dorosłych, u młodych ludzi również zależy ona od kilku czynników. (więcej…)
„Dziewczynka, która zgubiła uśmiech” M. Hart to poruszająca książka dla większych dzieci (+9 lat). Przedstawia trudne emocje oczami dziecka. Mówi o smutku, pustce, rozpaczy czy depresji. Lektura nie jest z gatunku lekkich i przyjemnych, ale porusza bardzo istotne kwestie. Co więcej, obraz malowany przez autorkę odzwierciedla wewnętrzną przemianę, która może mieć miejsce w depresyjnych zaburzeniach nastroju u dzieci i nastolatków.
Żałoba w ujęciu psychoanalitycznym jest określana szerzej jako „utrata obiektu”. To stan, jakiego doświadczamy w wyniku straty. Zazwyczaj kojarzymy ją ze śmiercią bliskiej nam osoby. Utratą może być śmierć, ale również rozstanie, opuszczenie, zdrada, porzucenie, uraza, rozczarowanie. Obiektem zaś kochana osoba, ale też praca, pasja, dom, zdrowie, rodzina, obraz własnego ciała, nasze plany i nadzieje. Każda utrata oznacza rozłąkę i rozdzielenie. Wywołuje ból psychiczny, rozpacz, osamotnienie, tęsknotę. Natomiast depresję specjaliści postrzegają jako stan silnej nieświadomej identyfikacji z utraconym obiektem. Umożliwia on zaprzeczenie utracie, powodując zarazem niemożność przeżycia żałoby. To destrukcyjny, niszczący dla podmiotu, osłabiający funkcje życiowe proces, który może nawet prowadzić do aktów samobójczych.
